ผู้หญิงพาเที่ยวห้วยโก๋น-เมืองไช-หลวงพระบาง-ท่าลี่

สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ประเทศนี้เปรียบเสมือนบ้านพี่เมืองน้องของเรา หลายสิ่งหลายอย่างมีความคล้ายคลึงกันมาก ไม่ว่า วิถีชีวิต ศิลปวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี ภาษาพูดและภาษาเขียน มีเพียงความเจริญทางด้านวัตถุเท่านั้นที่เป็นรองประเทศไทยของเรา เป็นเพราะลาวกำลังอยู่ในช่วงของการพัฒนาประเทศนั่นเอง

ลาว เปรียบเสมือนสาวน้อยที่บริสุทธิ์ไร้รอยมลทิน สิ่งนี้นี่เองที่เป็นเสน่ห์และสีสันที่หลายๆ คนประทับใจไม่เสื่อมคลาย ในแก่นแท้และรากเหง้าแห่งอารยธรรมตะวันออกในปัจจุบัน น้ำใจและอัธยาศัยที่ดีงาม ความใสซื่อของผู้คนตามเมืองต่างๆ ที่ย่ำเท้าผ่าน รวมถึงความสวยงามของสถานที่ทางธรรมชาติและศิลปวัฒนธรรม ยังคงพบเห็นได้ทั่วไปในประเทศลาว

ในวันฝนหลั่งฟ้ารั่วเช่นนี้ การเดินทางท่องเที่ยวสำหรับคนทั่วไปอาจจะไม่สะดวกสบายนัก แต่ความสวยงามที่แท้จริงของธรรมชาติหน้าฝนมักเผยเสน่ห์ที่แก่นที่แท้จริงในช่วงนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเดินทางสู่ดินแดนแห่งธรรมชาติและอารยธรรมอย่างประเทศลาว กลายเป็นสิ่งที่น่าสนใจไม่น้อย

ทริปการเดินทางท่องเที่ยวแบบละไม ไปกันเอง มืดไหนนอนนั่น อยากเที่ยวที่ไหนแวะที่นั่น นำทีมโดย ป้าแจม ร้อยชมรม หรือ อุไรวรรณ นิลพลา เลขาธิการสมาพันธ์ออฟโรดแห่งประเทศไทย รับหน้าที่เป็นไกด์กิตติมศักดิ์นำทาง นำเที่ยว ส่วนผู้ร่วมขบวนครั้งนี้ ก็ถือว่าเป็นรุ่นใหญ่ในวงการออฟโรดของเมืองไทยทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น ณัฐนันท์ จันทร เจ้าพ่อบิ๊กฟุตเมืองปทุมฯ และรองประธานสมาพันธ์ออฟโรดแห่งประเทศไทย  สาธิต ยศสง่า บรรณาธิการบริหารนิตยสารออฟโรด เฮียสือ หรือ ทักษิณ เจ้าพ่ออะไหล่มือสอง วาสิต สิโรดม จาก บริษัท เอ้าท์ดอร์ อินโนเวชั่น จำกัด และ ร.ต.ท.เอนก เมฆา จากเพชรบุรี รวมสมาชิกทั้งหมด 18 ชีวิต กับรถ 5 คัน

ซึ่งทั้งหมดนั่นออกเดินทางแบบสบายๆ ไปเจอกันที่ จ.น่าน ก่อนจะพักกันที่ไร่จุฑามาศ อ.เชียงกลาง จ.น่าน ไม่ไกลจากด่านพรมแดนเท่าไรนัก กระทั่งช่วงเช้าของวันที่ 23 มิถุนายน 2559 ก็ออกเดินทางข้ามแดนที่ด่านห้วยโก๋นของไทย สู่ด่านน้ำเงินของลาว ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานเท่าไรนัก แม้ว่าแต่ละคนจะต้องยื่นเอกสารทั้งรถและคนกันเอง หลังจากเสร็จพิธีการเรียบร้อยก็เดินทางออกจากด่าน ขับมาได้ราว 3 กิโลเมตร ก็เลี้ยวซ้ายเข้าสู่ทางหลวงหมายเลข 2 มุ่งหน้าไปยังเมืองปากแบ่ง ท่ามกลางฝนที่ตกเปาะแปะตลอดทาง จากบ้านปากแบ่งเราขับแบบสบายๆ ไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยวไป-มาบนสันเขาเข้าสู่เมืองฮุม ราวๆ บ่ายสามโมงเย็นเศษรถทั้ง 5 คันก็เดินทางถึงเมืองไชย แขวงอุดมไชย รวมระยะทางประมาณ 190 กิโลเมตร และพักเอาแรงที่เมืองไชนั้น

ที่เมืองไชยนี้เรามีการปรับแผนเดินทางใหม่ เนื่องจากเป้าหมายแรกที่จะเดินทางไปคือ เมืองพงสาลี เมืองที่ตั้งอยู่ชายแดนจีนและเวียดนาม ห่างจากเมืองไชย 232 กิโลเมตร แต่เส้นทางขึ้น-ลงเขาตลอด และฤดูนี้เราต้องเจอฝนตกเกือบตลอดทาง จึงตัดสินใจเดินทางสู่หลวงพระบางรวดเดียวเลย เนื่องจากมีสมาชิกหลายคนในคณะยังไม่เคยเดินทางมาหลวงพระบาง

แต่กว่าจะเดินทางถึงหลวงพระบาง ก็เป็นเวลาบ่ายเย็นของอีกวัน แขวงอุดมไชยตั้งอยู่ห่างจากหลวงพระบางประมาณ 189 กิโลเมตร ตามทางหลวงหมายเลข 3 เส้นทางละม้ายคล้ายกับทางภาคเหนือของเรา แต่สภาพของป่าเขาลำเนาไพร แหล่งต้นน้ำลำธารค่อนข้างจะสมบูรณ์กว่า ทรัพยากรธรรมชาติอย่างป่าไม้ยังมีอยู่มหาศาล บริเวณที่ราบลุ่มริมเขาและริมทาง ไม่ว่าจะลึกเพียงใดก็ตาม จะมีบ้านเรือนเป็นชุมชนน้อยใหญ่ตั้งเรียงรายอยู่เป็นหย่อมๆ ส่วนใหญ่ชนพวกนี้จะเป็นลาวเทิง ลาวสูง รวมทั้งชาวเขาเผ่าต่างๆ  เส้นทางจะขนานไปกับแม่น้ำอูและแม่น้ำคาน สลับกับเทือกเขาหินปูนที่ซ้อนทับเรียงรายสุดลูกหูลูกตา ก่อนย่ำค่ำพวกเราก็เดินทางถึงจุดหมายปลายทาง หลวงพระบาง

เมืองหลวงพระบางนั้น เปรียบเสมือนอู่ข้าวอู่น้ำแห่งอารยะธรรมตะวันออกของเอเชีย เป็นแหล่งสำคัญของศาสนาและวัฒนธรรม ชาวบ้านยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณี และวิถีชีวิตแบบเก่าก่อนเอาไว้อย่างครบถ้วน จนถูกยกให้เป็น “เมืองมรดกโลกทางด้านวัฒนธรรม” จากองค์การยูเนสโก้ เป็นเมืองไม่ใหญ่ แต่มีทำเลที่ตั้งสวยงามมาก อยู่ริมฝั่งโขงที่มีแม่น้ำคานไหลมาสมทบห้อมล้อมด้วยขุนเขารอบด้าน ในอดีตก็คือ ราชธานีเก่าของลาว มีประวัติยาวนานมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2191 โดย ขุนลอ โอรสขุนบรมราชาธิราช สถาปนาดินแดนแห่งนี้ขึ้นและตั้งชื่อว่า “เชียงดงหรือเชียงทอง” ภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็นหลวงพระบาง ตามพระนามของพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง คือ พระบาง

เสน่ห์ของหลวงพระบางที่แท้จริง ใช่ความศิวิไลซ์ของตัวเมืองดั่งเช่นมหานครต่างๆ ไม่ รากเหง้าและตัวตนที่แท้จริง คือ วัฒนธรรมและวิถีชีวิตแบบดั่งเดิม รวมทั้งภาพวิถีชีวิตของผู้คนที่เต็มไปด้วยน้ำจิตน้ำใจใสซื่อ ตลอดจนความงดงามของงานศิลปะและสถาปัตยกรรมของบรรดาวัดวาอารามต่างๆ จนได้รับความนิยมจากบรรดานักท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะชาวต่างชาติทางฝั่งตะวันตก ที่ต้องการสัมผัสความเป็นตะวันออก

สถานที่ท่องเที่ยวหลักๆ ของหลวงพระบาง ก็คือ พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ หรือ พระราชวังหลวง เป็นอาคารชั้นเดียวขนาดใหญ่ การก่อสร้างเป็นศิลปะแบบผสมผสานระหว่างตะวันออกและตะวันตก สร้างเมื่อ พ.ศ. 2447 มีอนุสาวรีย์เจ้าศรีสว่างวงศ์ กษัตริย์องค์สุดท้ายของลาวตั้งตะง่านอยู่ด้านหน้า ภายในนั้นถูกจัดเป็นห้องต่างๆ แต่ละห้องเก็บของล้ำค่าของพระราชวังเก่าเอาไว้ครบถ้วน พระราชวังหลวงแห่งนี้ยังเป็นที่ประดิษฐานพระบาง พระคู่บ้านคู่เมืองของหลวงพระบางเอาไว้อีกด้วย ตรงกันข้ามของพระราชวังหลวงก็เป็นที่ตั้งของ วัดจอมภูษี เป็นยอดเขาสูงประมาณ 150 เมตร ตั้งอยู่ใจกลางหลวงพระบางพอดี สามารถเดินขึ้นบันได 328 ขั้น ขึ้นไปชมทิวทัศน์ของตัวเมืองได้รอบ บนยอดด้านบนเป็นที่ตั้งของพระธาตุศักดิ์สิทธิ์

วัดเชียงทอง วัดแห่งนี้เปรียบดั่งอัญมณีแห่งสถาปัตยกรรมลาวก็ว่าได้ เนื่องจากเป็นวัดที่ได้รับการยอมรับว่ามีความสวยงามวิจิตรและโดดเด่นอย่างเอกอุในเรื่องของงานศิลปะ เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่มีผู้มาเยือนมากที่สุดแห่งหนึ่งของหลวงพระบาง สร้างขึ้นในสมัยพระเจ้าไชยเชษฐาธิราช หรือ ปี พ.ศ. 2101 เป็นสถาปัตยกรรมผสมผสานระหว่างล้านนากับล้านช้าง โดยเฉพาะพระอุโบสถงดงามอลังการ ผนังอุโบสถประดับด้วยกระจกสี เล่าเรื่องราวนิทานพื้นบ้าน ภายในงดงามด้วยการลงรักปิดทอง และวัดเชียงทองนี้ยังเป็นที่ประดิษฐานพระหนัง พระคู่บ้านอีกองค์หนึ่งของหลวงพระบางอีกด้วย เมื่อก่อนเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าเที่ยวชมโดยไม่มีเก็บค่าธรรมเนียม แต่ปัจจุบันหากใครจะเข้าไปเที่ยวชมก็ต้องซื้อตั๋วเข้าไปชม สนนราคาก็ 20,000 กีบ หรือราวๆ 80 บาท ไม่ใช่แค่ที่วัดเชียงทองแห่งเดียว ตอนนี้มีการเก็บค่าธรรมเนียมในการเข้าไปเที่ยวชมแทบทุกแห่ง ไม่ว่าจะเป็น วัดวิชุนราช  ที่ตั้งของพระธาตุหมากโม หรือ เจดีย์ปทุมมา รวมถึง วัดใหม่สุวรรณภูมิ ที่มีพระประธานเป็นพระพุทธรูปทรงเครื่ององค์เดียวของหลวงพระบาง

ด้านสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติก็มีเหมือนกัน รู้จักกันดีก็คือ น้ำตกกวางสี ตั้งอยู่ห่างจากหลวงพระบางไปประมาณ 24 กิโลเมตร เป็นน้ำตกเขาหินปูนขนาดใหญ่ มีน้ำไหลตลอดปี เป็นน้ำตกที่มีความเป็นธรรมชาติอยู่มาก

ส่วนใครที่อยากจะหาซื้อของขวัญของฝาก ก็ต้องไปที่บ้านผานม อยู่ห่างจากหลวงพระบางไปชานเมืองแค่นิดเดียว ที่หมู่บ้านนี้ชาวบ้านเป็นพวกไตลื้อ อพยพมาจากสิบสองปันนา แทบทุกหลังคาเรือนจะมีอาชีพทำหัตถกรรมการทอผ้าที่สวยงาม หรือในช่วงเย็นย่ำจะไปเดินที่บริเวณตลาดไนซ์พลาซ่า ด้านหน้าของพระราชวังหลวงก็ได้ จะมีผ้าทอสวยๆ จากบ้านผานมนำมาวางขายอยู่มากมายเหมือนกัน

หลังใช้ชีวิตอยู่ที่หลวงพระบาง 3 วัน 2 คืน วันที่ 26 มิถุนายน 2559 ทั้งหมดก็ออกเดินทางกลับทางออกมาทางด่านน้ำเฮือง เมืองแก่นท้าว แขวงไชยบุรี ซึ่งเส้นทางนี้เราสามารถทำเวลาๆได้ดีพอสมควร เนื่องจากวิ่งอยู่ในพื้นที่ราบเสียเป็นส่วนใหญ่ ต่างจากเส้นทางอื่นๆ ที่ต้องขับวกไปวนมาอยู่บนสันเขา บ่ายเศษๆ ก็เข้าสู่ด่านพรมแดนไทย-ลาว ที่บ้านนากระเซ็ง อ.ท่าลี่ ในช่วงเย็น และโปกมือล่ำลากันที่นั่น จากนั้นในช่วงเช้าวันที่ 23 มิถุนายน 2559 ก็เดินทางข้ามเแดนที่ด่านห้วยโก๋นของไทย สู่ด่านน้ำเงินของลาว หลังเสร็จพิธีการเรียบร้อยก็มุ่งหน้าสู่เมืองปากแบง เมืองฮุม และเมืองไชย แขวงอุดมไชย รวมระยะทางประมาณ 190 กิโลเมตร ซึ่งขบวนทั้งหมดแวะพักนอนเอาแรงกันที่เมืองไชย และมีการปรับแผนเดินทางกันใหม่ เนื่องจากการทางไปพงสาลีค่อนข้างไกล ห่างจากเมืองไชยไป 232 กิโลเมตร ทางขึ้นเขา-ลงเขาเกือบตลอด และมีฝนตกเป็นระยะๆ จึงตัดสินใจหันรถกลับ เดินทางสู่หลวงพระบาง ทั้งนี้สมาชิกหลายๆ คน ยังไม่เคยเดินทางมาหลวงพระบาง ถือโอกาสนี้ท่องแดนเมืองมรดกโลกกันอย่างเติมอิ่ม หลวงพระบางนั้น ถือได้ว่านอกจากเป็นเมืองที่เงียบสงบ อยู่กลางวงล้อมแห่งขุนเขา มีธรรมชาติอันงดงาม ยังเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยศิลปะวัฒนธรรมที่น่าสนใจมากมายอีกด้วย
หลังใช้ชีวิตอยู่ที่หลวงพระบาง 3 วัน 2 คืน วันที่ 26 มิถุนายน 2559 ทั้งหมดก็ออกเดินทางกลับทางด่านน้ำเหือง เมืองแก่นท้าว แขวงไชยบุรี เข้าสู่ด่านพรมแดนไทย-ลาว บ้านนากระเซ็ง อ.ท่าลี่ ในช่วงเย็น และโปกมือร่ำลากันที่นั่น

นี่แหละครับรสชาติและความมันของการเดินทางมาเยือนหลวงพระบาง เมืองมรดกโลก ได้ชื่นชมกับวัฒนธรรมและวิถีชีวิตแบบดั่งเดิม ได้ซึมซับกับบรรยากาศแห่งรอยยิ้มและมิตรภาพไร้พรมแดน พร้อมแวะชมธรรมชาติตระการตาที่ จ.น่าน งานนี้คุ้มค่าจริงๆ…กับทริป ป้าแจมพาเที่ยว

 

 

 

เรื่อง : กองบรรณาธิการ

เรียบเรียงข้อมูลโดย Off Road Magazine

ติดตามข่าวสาร ยานยนต์ รถจักรยานยนต์ รถใหม่ ได้ที่ Off Road Magazine